Samce zdecydowanie większe z wysoką płetwą grzbietową „irokezem”, wydłużonymi płetwami piersiowymi i charakterystyczną czerwoną obwódka na płetwie ogonowej dorastają do 9 cm.
Samice „zeberki”, żółte w czarne pionowe pasy osiągają ok. 6 cm.
Jest to ładna, ciekaw i niezbyt trudna w hodowli i rozmnażaniu pielęgniczka. Inki najlepiej czują się w wodzie czystej, miękkiej o pH 5,5-7,0 i temperaturze 25-28°C.
Ryba terytorialna i lubiąca najbardziej dolne partie akwarium, w którym powinny znaleźć się różne kryjówki (korzenie, łupiny kokosów). Dobrze czują się również w zarośniętych akwariach - w typowym rośliniaku z co2 i nawożeniem chętnie przystępowały do tarła. Inki są dość charakterne, choć nie przejawiają zbytniej agresywności w stosunku do pozostałej obsady to w okresie tarła może oberwać się trochę kiryskom, otoskom lub innym rybom lubiącym przebywać w pobliży dna.
Dorosłe Inki nie są wybredne, chętnie przyjmują pokarm żywy, mrożonymi i suchy. Należy zapewnić im jednak urozmaiconą dietę. Swoje A. baenschi karmię pokarmami mrożonymi (solowiec, wodzień, lasonogi), rzadziej żywym i suchym, którym również nie pogardzą.
Jeśli zapewnimy im odpowiednie warunki chętnie przystąpią do tarła i uraczą nas pięknym widokiem opieki nad młodymi. Samica w kokosie lub pod korzeniem składa ikrę, której pilnie strzeże. Po ok. 2-3 dniach wykluwają się młode, a po ok. 5 zaczynają pływać. Samiec nie musi być odławiany ponieważ nie zagraża młodym, jednak nie przejawia chęci do opieki nad potomstwem. Narybek najlepiej karmić nicieniami mikro lub świeżo wylęgłą artemią. Gdy podrośnie można próbować podawać pokarm mrożony: oczlik, plankton, dafnię.
Zarchiwizowano zdjęcie/a na serwerze forum - SDD