ale w wodzie nie ma pojęcia chlorek sodu, fosforan glinu czy azotan amonu. Wszystkie jony są oddzielone. Jeżeli mówimy o np. fosforanie glinu to musimy znać jego wzór (co wcale nie jest oczywiste) i wtedy zobaczyć w tablicach chemicznych jego rozpuszczalność w wodzie. Na nieszczęście rozpuszczalność ta zależy od pH wody. Znając to w ogóle wiemy czy test na fosforany byłby w stanie to wykryć.
Z tego co wiem nie ma testów pozwalających wykrywać konkretną, rozpuszczalną sól. Musi się badać kation i anion i na tej podstawie kombinować, czy w wodzie mogła się rozpuścić dana sól.
Glin i żelazo stosowane są do ilościowego usuwania fosforanów z wody ale wymagają konkretnego pH. Są badania i w publikacjach znajdziemy maksymalne stężenia fosforanów, które pozostaną po potraktowaniu ich solami Al i Fe. Obawiam się, że po poprawnym potraktowaniu fosforanów już naszymi testami nie stwierdzimy (ale mogę się mylić bo nie jestem na bieżąco z literaturą dot. uzdatniania wody).
Zadałem kiepskie pytanie. Chodziło mi o to czy test na fosforany potrafi wykryć fosforany w soli która jest trudno rozpuszczalna wodzie czyli fosforanie glinu. Tzn. jeden z odczynników testu rozwali na czynniki pierwsze każdą nierozpuszczalną sól w wodzie do postaci kolorystycznie jej wykrywalnej.
test na fosforany wykorzystuje stężony kwas więc rozpuszczalność soli wtedy rośnie gdyż z fosforanów przechodzi się w wodorofosforany. Cały więc pic aby dawać do testów wodę po odsączeniu osadu fosforanu glinu.
Poszukałem w necie i znalazłem, że w kolorometrii do wykrywania fosforanów używa się chlorku cynku i molibdenianu amonu. Znalazłem rowniez kartę charakterystyki dihydratu chlorku cynku gdzie podali pH tego na poziomie 1-2. Czy fosforan glinu może ulec rozpadowi w tym? W kwasie solnym na 100%, bo to lek na nadkwasote. Sorry, że Cię męczę
Edit:
Dysocjuje a podczas hydrolizy daje 2H+ tworząc Zn(oh)2 i powstaje roztwór HCl czyli silnego kwasu który już na 100% rozpuści fosforan glinu? Coś pomieszalem?
Tak ogólnie to wydaje mi się, że w metodzie molibdenowej używa się kwasu siarkowego i/lub azotowego.
Hydroliza to w tym momencie to najmniejszy problem. Fosforany po przejściu w wodorofosforany H2PO4- w kwasie są powszechnie rozpuszczalne w wodzie.